We’re all for the Underground

In We’re all for the underground zijn de toeschouwers toevallige passanten bij een begrafenis. Het is een uitbundig ritueel, er wordt gezongen, muziek gemaakt en ook gedanst. Met kleine, veelzeggende gebaren en krachtige fysieke uitbarstingen vertolken de performers de uiteenlopende en soms tegenstrijdige emoties rondom de dood. Een voorstelling tussen overgave en ondersteuning, afwezigheid en aanwezigheid, kwetsbaarheid en controle.

Het licht en toneelbeeld werd ontworpen door Floriaan Ganzevoort

Choreograaf en performer Hillary Blake Firestone (USA, 1974) werkte in New York samen met een groot aantal kunstenaars uit uiteenlopende disciplines. Sinds 1999 woont en werkt zij in Nederland. Zij was te zien in het werk van o.a. Frans Poelstra, Jan Langedijk, Beppie Blankert en Nicole Beutler en maakte daarnaast verschillende eigen voorstellingen voor onder meer Julidans, Paradiso en Muziekgebouw aan het IJ. Het werk van Firestone is doordrongen van droge humor en laat zich beschrijven als complex tot op het bot, maar door en door menselijk. Vocaliste en performer Anat Spiegel werkte in verschillende muzikale ensembles en popbands en in het theater met choreografen als Inari Saalmavera. Zij staat bekend om haar virtuoze en onconventionele stemgebruik en om haar hypnotiserende uitstraling. Mark Morse (USA, 1969) is een improviserend gitarist, DJ en geluidsontwerper, wiens werk omschreven is als ‘Een fascinerende puzzel’ (Gonzo Circus).